Małe, miłe, przyjazne gesty przytrafiają mi się prawie codziennie. I sama także staram się je czynić wobec innych.
Gdy ktoś przepuści mnie w drzwiach, jest to bardzo miłe, a czasem nawet wymieniamy z taką osobą parę miłych słów.
Przepuszczanie w kolejce sklepowej, gdy mam "jedna rzecz", również poprawia nastrój, ja także przepuszczam, osoby z mniejsza iloscia zakupów. Szczególnie uczniów spieszacych się rano do szkoły.
Lubię gdy ktoś wpuści mnie, gdy wyjeżdżam w drogę podporządkowana, lub wyjeżdżam z podporządkowanej.
Są to drobne gesty, które pokazują że ludzie są mili.

Małe, miłe, przyjazne gesty przytrafiają mi się prawie codziennie. I sama także staram się je czynić wobec innych.
Gdy ktoś przepuści mnie w drzwiach, jest to bardzo miłe, a czasem nawet wymieniamy z taką osobą parę miłych słów.
Przepuszczanie w kolejce sklepowej, gdy mam "jedna rzecz", również poprawia nastrój, ja także przepuszczam, osoby z mniejsza iloscia zakupów....

Mieszkam w Białymstoku. Bywają tutaj tak ogromne opady deszczu, że ulice zamieniają się w te weneckie. Tyle słowem wstępu.

Wracałam z egzaminu. Byłam elegancko ubrana - czarna spódniczka, biała koszula, wysokie szpilki. Jako że na mój autobus musiałabym długo czekać, to postanowiłam podjechać innym, a resztę drogi podejść. W połowie drogi autobusem zaczęło się... W mgnieniu oka pojawiły się ogromne kałuże, a potem... jedna wielka kałuża. Na przystanku postanowiłam poczekać, aż się trochę uspokoi i dopiero wtedy ruszyłam w dalszą drogę. Co rusz oblewały mnie przejeżdżające samochody - byłam mokra od stóp do głów, a buty zaczęły się zsuwać ze stóp. Kiedy nadjeżdżał już któryś z kolei byłam gotowa schować się za stojące nieopodal drzewo, ale... nie musiałam. Kierowca zatrzymał samochód i zaprosił mnie do środka, a następnie odwiózł pod same drzwi klatki. Cieszę się, że wśród tych wszystkich niezwracających uwagi na pieszych kierowców znalazł się choć jeden empatyczny. :)

Mieszkam w Białymstoku. Bywają tutaj tak ogromne opady deszczu, że ulice zamieniają się w te weneckie. Tyle słowem wstępu.

Wracałam z egzaminu. Byłam elegancko ubrana - czarna spódniczka, biała koszula, wysokie szpilki. Jako że na mój autobus musiałabym długo czekać, to postanowiłam podjechać innym, a resztę drogi podejść. W połowie drogi autobusem zaczęło się... W...

Siedziałam w parku i czekałam na moją przyjaciółkę-ta jak na złość spóźniła się.
Gdy zobaczyłam,że jedzie na rowerze,także wsiadłam na swój oraz ruszyłam w jej strone. Uśmiechnęłyśmy się do siebie na powitanie i oczywiście porozmawialiśmy o trasie,jaką wtedy miałyśmy wykonać.
Po krótkiej dyskusji udałyśmy się pod kino. Spokojnie wymieniałyśmy zdania,aż nagle zza zakrętu wyjechał mocno rozpędzony rower.Moja koleżanka starała sie go wyminąć,ale nie zauważyła,że jadę zza nią i zmusiła mnie do nagłego skrętu w lewo.Upadłam na kolana,a w rowerze runał także na ziemie z pękniętymi pedałamk oraz
stłuczonymi światełkami.Dziewczyna lekko zszokowana tym co przed chwilą zaszło uklęknęła koło mnie,próbowała mnie uspokoić,lecz na darmo.Łzy leciały strumieniami,a z rany ciekła krew.Jakiś pan zauważył nas i szybko podbiegł. Oczywiście zaczął się pytać co się stało. Podał mi swoją rękę oraz pomógł wstać. Przyjrzałam się mężczyźnie-nie był młody,był w podobnym wieku co moi rodzice.
By poprawić mi humor żartował i zwracał się do mnie jak do starej przyjaciółki. Moja koleżanka podniosła rower i obiecała,że odkupi mi go,ale nie to było ważne.Zrobiło mi się ciemno przed oczami i jak się później dowiedziałam zemdlałam. Obudziłam sie w szpitalu,a koło mnie byli już rodzice.Zaczęli mi mówi jak bardzo jestem nie odpowiedzialna,a cały swój wykład,zakończyli na tym,że jest tu pan,który podobno zadzwonił po karetke. Poprosiłam mame,by zawołała go i tak też zrobiła.W momencie,gdy wszedł od razu go rozpoznałam-to on pomógł mi pod kinem,gdy byłam jeszcze przytomna.Uśmiechnęłam się do niego i zaczęłam rozmowe.Jak teraz o tym myśle-to zaczynam wierzyć w ludzkie dobro i przyjazne podejście nawet dla nieznajomych.

Siedziałam w parku i czekałam na moją przyjaciółkę-ta jak na złość spóźniła się.
Gdy zobaczyłam,że jedzie na rowerze,także wsiadłam na swój oraz ruszyłam w jej strone. Uśmiechnęłyśmy się do siebie na powitanie i oczywiście porozmawialiśmy o trasie,jaką wtedy miałyśmy wykonać.
Po krótkiej dyskusji udałyśmy się pod kino. Spokojnie wymieniałyśmy zdania,aż nagle zza zakrętu...

Miejsce akcji: supermarket- duży, niebezpieczny, złowrogi
Czas akcji:Niedoszła Wyrodna Matka,Rozdokazywany Syn, i NASZ BOHATER

- Mamo, będę przy zabawkach!- woła Rozdokazywany Syn
Matka, jak to matka- zajęta, zabiegana, zahukana-uwierzyła.
A po zakupach - panika i popłoch- nie ma go przy zabawkach! Złowrogi supermarket nie pomaga- tyle alejek, tyle miejsca, tyle atrakcji, tyle kryjówek!
Matka chodzi i nawołuje, ludzie się gapią, ogólne wariactwo.
-Kubaaa! Kuuuubaaaa!- wrzeszczy w coraz więcej panice.
-Tam jest jakich chłopiec!-tu do akcji wkracza NASZ BOHATER wskazując na ślicznego blond aniołka.
- Tego już oglądałam, to nie mój!- szlocha pełna rozpaczy Niedoszła Wyrodna Matka
-Kuubaaa! Kuuuba! - NASZ BOHATER rozpoczyna niezależną akcję poszukiwawczą.
-Pan go nie wola po imieniu, on Pana nie zna nie odpowie obcemu!- matka nie dość,że zgubiła dziecko to jeszcze darowanej pomocy w zęby zagląda!
-To jak mam wołać?!- NASZ BOHATER wcale nie zirytowany, ale zatroskany. Cóż, prawdziwy bohater.
- Pan woła "Kuba mama Cię szuka!", tak będzie lepiej.- matka prawie wyrodna,ale jeszcze trzeźwo myśląca.
-Kuuubaaa!
-Kuuubaaa mama Cię szuka!
Poszukiwania obejmują coraz większy obszar.
Ufff... Dziecko odnalezione w dziale z komiksami.NASZ BOHATER uchronił Prawię Wyrodną Matkę od zostania Matką Wyrodną, co dziecko zgubiła i trzeba było szukać przez głośnik. Dobre imię matki uratowane! DZIĘKUJEMY BOHATEROWI DNIA CODZIENNEGO!

Tak się wstydzę,że nie dopilnowałam dziecka w sklepie,że piszę w trzeciej osobie-żeby nie było,że to ja:)

Miejsce akcji: supermarket- duży, niebezpieczny, złowrogi
Czas akcji:Niedoszła Wyrodna Matka,Rozdokazywany Syn, i NASZ BOHATER

- Mamo, będę przy zabawkach!- woła Rozdokazywany Syn
Matka, jak to matka- zajęta, zabiegana, zahukana-uwierzyła.
A po zakupach - panika i popłoch- nie ma go przy zabawkach! Złowrogi supermarket nie pomaga- tyle alejek, tyle miejsca, tyle atrakcji,...

Szłam jak co dzień do szkoły, minę miałam ponurą. Nie uśmiecham się zbyt często, a wyraz mojej twarzy nie był spowodowany niczym przykrym. Po prostu z natury nie jestem wesołą osobą.
- Stało się coś? - zapytał jakiś staruszek, przechodzący obok mnie.
- Nie, nic się nie stało - odpowiedziałam lekko zdziwiona, bo nie bardzo wiedziałam, dlaczego jakiś obcy mężczyzna mnie zaczepia.
- To niech się panienka uśmiechnie, skoro nie ma powodu do smutku.
Zamyśliłam się chwilę nad tymi słowami i rozbawiła mnie myśl, że w sumie ten człowiek ma rację. Skoro nic się nie stało, to czemu mam być ponura?
- Od razu lepiej - skwitował mój uśmiech. - Miłego dnia!
Przez cały dzień nie mogłam się przestać uśmiechać na myśl o tym sympatycznym staruszku. Chciałabym mu za to podziękować. Za to i za każdy uśmiech, który pojawia się na mojej twarzy, gdy przypomnę sobie o nim.

Szłam jak co dzień do szkoły, minę miałam ponurą. Nie uśmiecham się zbyt często, a wyraz mojej twarzy nie był spowodowany niczym przykrym. Po prostu z natury nie jestem wesołą osobą.
- Stało się coś? - zapytał jakiś staruszek, przechodzący obok mnie.
- Nie, nic się nie stało - odpowiedziałam lekko zdziwiona, bo nie bardzo wiedziałam, dlaczego jakiś obcy mężczyzna mnie...

Jak to kobiecie, często zdarza mi się zmieniać torebki i przekładać wszystko z jednej do drugiej!
Zdarza mi się to bardzo często, bo ta torebka psuje do tych butów, ale do tej sukienki już nie itd. Ostatnio tak właśnie zmieniałam torebki, a na drugi dzień z rana jadę pracy autobusem miejskim!
Jak zawsze wyluzowana czytam sobie książkę i widzę, że na przystanku wsiadła kontrola biletów, ale nie mam się co stresować, bo są na drugim końcu autobusu, więc postanowiłam doczytać stronę bo zostało mi tylko linijek i wtedy wyjmę bilet!
Sięgam do torebki po portfel, bo już podchodzi Pan kontroler, a portfela brak!
-Bilecik poproszę–mówi kontroler.
-Nie mam, zapomniałam z domu zabrać portfela- odpowiadam!
-No to dowód-odpowiada kontroler.
-No też nie mam, nie mam nic, bo zapomniałam portfela!–tłumaczę.
-Ale muszę wypisać mandat! – powiedział kontroler.
-Niech Pan jej daruje. Ja dam dziewczynie na bilet to sobie kupi i skasuje. Niech Pan będzie człowiekiem, przecież każdemu się może zdarzyć zapomnieć – powiedział Pan, który siedział na fotelu obok.
Kontroler chwilę się zastanawiał, ale na szczęście przystał na propozycję Pana obok i pozwolił mi kupić i skasować bilet! Pieniędzy nie wzięłam od sąsiada bo zauważyłam, że w autobusie jedzie też Pani, która ze mną pracuje, a jej będę miała możliwość oddać, bo przecież każdego dnia widzimy się w pracy! Ale Pan, który się odezwał uratował mnie przed mandatem i oczywiście kontroler, który okazał się być w porządku i pozwolił na zakup biletu!

Jak to kobiecie, często zdarza mi się zmieniać torebki i przekładać wszystko z jednej do drugiej!
Zdarza mi się to bardzo często, bo ta torebka psuje do tych butów, ale do tej sukienki już nie itd. Ostatnio tak właśnie zmieniałam torebki, a na drugi dzień z rana jadę pracy autobusem miejskim!
Jak zawsze wyluzowana czytam sobie książkę i widzę, że na przystanku wsiadła...

Kiedy byłam młodsza, miałam skłonność do zasłabnięć - zwłaszcza w kościołach...

Pewnego razu byłam na mszy świętej w Gdańsku z rodziną. Pomyślałam, że dobrze byłoby stać przy drzwiach wyjściowych, żeby było chłodniej.
Mniej więcej w połowie mszy zrobiło mi się słabo, poprosiłam więc kuzynkę, żeby ze mną wyszła, gdyż mama stała dalej. Jakaś pani zauważyła, że źle się czuję, szturchnęła męża/chłopaka i zaczęli prowadzić mnie do najbliżego cienia, jednak mój stan się bardzo szybko pogarszał - przestawałam czuć nogi, nie widziałam dokąd idę, prawie się uderzyłam.
Mężczyzna widząc to, wziął mnie na ręce i przeniósł do najbliższego miejsca w cieniu (pod drzewem), abym tam swobodnie mogła się położyć.
Mama powiadomiona przez kuzynkę o całej sytuacji, wybiegła z kościoła i bardzo podziękowała parze za pomoc.
Chciała kupić mi wodę, ale jak na złość, nie miała akurat torebki, kobieta słysząc to zaoferowała się, że ją kupi i po chwili przyszła z butelką wody.
Mama jeszcze raz dziękowała, ja też dodałam swoje trzy grosze, a oni odparli, że to drobiazg.

Sytuacja trwała może 5 minut, a chyba nigdy żadni nieznajomi nie okazali mi tyle bezinteresownej dobroci, co tamta para wtedy.
Dziękuję Wam:)

Kiedy byłam młodsza, miałam skłonność do zasłabnięć - zwłaszcza w kościołach...

Pewnego razu byłam na mszy świętej w Gdańsku z rodziną. Pomyślałam, że dobrze byłoby stać przy drzwiach wyjściowych, żeby było chłodniej.
Mniej więcej w połowie mszy zrobiło mi się słabo, poprosiłam więc kuzynkę, żeby ze mną wyszła, gdyż mama stała dalej. Jakaś pani zauważyła, że źle się czuję,...

Średnio raz w tygodniu zostaję na noc u babci - pomagam w porządkach, robię zakupy a wieczorami mamy czas na wspólne obejrzenie filmu, zjedzenie kolacji i pogawędkę.

Od babci mam dość blisko na uczelnię, więc zwykle zostając u niej wybieram taki dzień, kiedy muszę nazajutrz jechać na 8 na zajęcia. Babcia jest już starszą osobą i zazwyczaj zostaje w łóżku przynajmniej do ósmej. Dni, w które zostaję u niej są inne. Jeśli ja muszę wstać o 6.30, to ona wstaje o 6.10 żeby zrobić mi śniadanie, herbatę i kanapki na uczelnię. Ktoś mógłby powiedzieć, że zachowuję się jak dzieciak, którym trzeba się opiekować, ale to nie tak. Kilkakrotnie mówiłam babci, że nie musi ze mną wstawać. Ale ona chce. To jest jej sposób żeby powiedzieć mi "kocham Cię".

Pewnego dnia babcia gorzej się czuła i powiedziała, że prawdopodobnie nie da rady jutro tak wcześnie wstać. Było to w pełni zrozumiałe. Obudziłam się rano i poszłam do kuchni zrobić sobie kanapki. Byłam widocznie nie dość cicha, bo babcia krzyknęła ze swojego pokoju, że mam pamiętać o sałacie. Przewróciłam oczami, bo sałatę trzeba oderwać, umyć, wysuszyć, a ja w biegu. Zirytowana otworzyłam lodówkę, a tam… czekała na mnie sałata. Starannie podzielona na listki, umyta i zawinięta w ręczniki papierowe. Babcia musiała wstać w nocy jak już spałam i ją naszykować. Ze wzruszenia miałam łzy w oczach. Każdemu życzę takiej chwili, w której może poczuć, że naprawdę jest kochany, nawet jeśli powie mu o tym kilka niepozornych listków sałaty.

Średnio raz w tygodniu zostaję na noc u babci - pomagam w porządkach, robię zakupy a wieczorami mamy czas na wspólne obejrzenie filmu, zjedzenie kolacji i pogawędkę.

Od babci mam dość blisko na uczelnię, więc zwykle zostając u niej wybieram taki dzień, kiedy muszę nazajutrz jechać na 8 na zajęcia. Babcia jest już starszą osobą i zazwyczaj zostaje w łóżku przynajmniej do...

Przyjazne gesty dostaję cały czas, od mojego chłopaka. Miłość, którą mi okazuje, to najlepszy gest jaki ktoś może mi podarować.

Przyjazne gesty dostaję cały czas, od mojego chłopaka. Miłość, którą mi okazuje, to najlepszy gest jaki ktoś może mi podarować.

1.mam dobrego sąsiada swojego zawsze mogę polegać na pomocy jego Gdy mnie nie ma mieszkaniem się opiekuje korespondencje ze skrzynki skrzętnie wyjmuje Podleje kwiatki Cieknący kran naprawi w potrzebie nigdy nie zostawi Dzień dobry powie uśmiechem przywita Gdy straciłam kogoś bliskiego zajął się nawet pogrzebem jego Gdy z sił opadłam się załamałam wiele doraźnej pomocy od niego doznałam Otrzymałam wsparcie nie tylko w słowie ale po pożarze \ wybuch gazu \znaczne wsparcie finansowe 2.Także w mądre rady dziadka jestem bogata Przez lata w swej pamięci ich nie zagubiłam do swego życiorysu od dawna je wdrążyłam Prosił bym zawsze się uśmiechała Uśmiech nic nie kosztuje a daje tyle ciepła co nie jedna elektrownia co na co dzień czynię Bym materialistką nie była nie tylko" jadłem" ale doświadczeniami wiedzą z potrzebującymi się dzieliła Bym nigdy zachłanną osobą nie była Większy zasób wiedzy niż rzeczy materialnych zdobyła gdyż żadna trumna nie ma kieszeni Materializm i żądza pieniądza nigdy w dobrego człowieka nikogo nie zmieni Bym wiedzę zdobywała zakątki świata odwiedzała Dbała o swoje zdrowie by żonaci faceci nie byli mi w głowie Bym nigdy do dobrej gry nie robiła złośliwej miny Nigdy nie była powodem rozbicia swojej czy innej rodziny O zdrowie dbała rodziców dziadków dzieci starsze osoby szanowała Nie włóczyła się ciemną nocą w razie potrzeby innym służyła pomocą Tak się jakoś dziwnie składa że na dobre wyszła mi każda dziadka rada

1.mam dobrego sąsiada swojego zawsze mogę polegać na pomocy jego Gdy mnie nie ma mieszkaniem się opiekuje korespondencje ze skrzynki skrzętnie wyjmuje Podleje kwiatki Cieknący kran naprawi w potrzebie nigdy nie zostawi Dzień dobry powie uśmiechem przywita Gdy straciłam kogoś bliskiego zajął się nawet pogrzebem jego Gdy z sił opadłam się załamałam wiele doraźnej pomocy od...